Ένα τέλος, μια αρχή για τον Ολυμπιακό

Το παιχνίδι τελείωσε και αποτελεί πλέον μέρος της Ευρωπαϊκής ιστορίας του Ολυμπιακού. Από χθες το βράδυ έχουν ακουστεί πολλά, άλλα καθαρά ποδοσφαιρικά, άλλα λιγότερο, άλλα απέχουν παρασάγγας. Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι γεγονός και δεν χωρούν αμφιβολίας. Για παράδειγμα το ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε στα 5 από τα 6 παιχνίδια που έπαιξε στον όμιλό του να κερδίσει τα θετικά σχόλια των αντιπάλων του. Οι ερυθρόλευκοι έδειξαν για πρώτη φορά πως τη συμμετοχή τους στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση την βλέπουν εντελώς διαφορετικά, από το πώς την έβλεπαν τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Ερνέστο Βαλβέρδε, έχει πλέον και το υλικό αλλά κυρίως τον… χώρο να φτιάξει μια ομάδα χωρίς κανείς να τον περιορίζει. Χωρίς κανείς να τον φρενάρει στον βωμό της «πώρωσης» της κατάκτησης ενός ακόμα τίτλου στο Πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός έχει αποκτήσει ποδοσφαιρική ταυτότητα και μάλιστα από τις… καινούργιες, εκείνες που μπορείς να ταξιδέψεις ελεύθερα στην Ευρώπη.

Ο κόσμος των Πειραιωτών έχει ξεπεράσει και τον εαυτό του με τη φετινή του παρουσία εντός και εκτός Ελλάδας, εντός και εκτός Καραϊσκάκη. Όλος ο Ολυμπιακός έχει αλλάξει status, κυρίως αγωνιστικό.

Η διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ είναι ξεκάθαρο πως κάθε χρόνο έχει παρόμοιο φινάλε στη φάση των ομίλων. Έχει γίνει πολλές φορές το ίδιο σκηνικό, με αυτό στην Βαστφαλία, μόνο που αυτή τη φορά έφτασε και στην… πόρτα μας, στην πόρτα Ελληνικής ομάδας. Σίγουρα είναι ενοχλητικό, σίγουρα αισθάνεσαι αδικημένος, σίγουρα ήταν αυτό που λέμε «μαχαιριά στην πλάτη». Όμως, that’s life ή καλύτερα… that’s footballs life. Σκληρή πολλές φορές. Επειδή όμως είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία, θεωρώ πως όλα όσα έχουν γίνει χθες αποτελούν την ίδια στιγμή ένα τέλος και μια αρχή. Την αρχή μια πορείας που μπορεί να φτάσει μακριά για τον Ολυμπιακό. Δεν ξέρω αν θα υπάρξει ενίσχυση στο ρόστερ του Ολυμπιακού, σίγουρα όμως έχει ανάγκη. Έστω και μια, δύο… ενέσεις. Αν λοιπόν η κλήρωση του Γιουρόπα φέρει έναν καλό αντίπαλο στον Ολυμπιακό, που η λογική λέει πως θα είναι βατή, μιας και οι ερυθρόλευκοι είναι στους ισχυρούς και μάλιστα το δεύτερο ματς θα γίνει στο Καραϊσκάκης, τότε η φάση των 16 είναι ορθάνοιχτη. Αν λοιπόν οι Πρωταθλητές καταφέρουν να φτάσουν έστω στους 8 τότε θα μιλάμε ακόμη για τον αποκλεισμό από το Τσάμπιονς Λιγκ με… βαριά καρδιά;

Αν κάτι μπορούμε να πούμε για το Ντόρτμουντ – Μαρσέιγ εκτός αγωνιστικών θεμάτων, είναι πως πλέον η ομάδα του Κλοπ «σκότωσε» την ρύση «Οι Γερμανοί μάχονται μέχρι τέλους και δεν τα παρατάνε ποτέ».

Τέλος υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ Άρσεναλ και Ντόρτμουντ. Οι Άγγλοι και ο Βενγκέρ ήταν ξεκάθαροι δύο μέρες πριν το παιχνίδι. «Θα παίξουν παίκτες που δεν παίζουν βασικοί, για να τους δοθεί η ευκαιρία να αποδείξουν πως αξίζουν μια θέση στην  Άρσεναλ». Αυτό είπε ο Αλσατός, αυτό κι έκανε. Η Ντόρτμουντ όμως παράτησε το ματς στα μισά. Δέχτηκε το γκολ στο 2-1 και είπε, αφού δεν προκρίνομαι εγώ πέρνα εσύ (Μαρσέιγ). Αυτό είναι τραγικό. Για τους ίδιους. Όχι για τον Ολυμπιακό. Για την ίδια την ομάδα. Για τους οπαδούς της. Δεν πάλεψε για το «γαμώτο» που λέμε, δεν πάλεψε μέχρι τέλους και μην ξεχνάμε πως πρόκειται για την Πρωταθλήτρια Γερμανίας και για μια ομάδα που έχει κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1997.