Παραμύθι για ένα μαύρο "σύννεφο"

Στη χώρα του ήλιου, της θάλασσας, του γαλάζιου ουρανού γιέ μου ήρθε «σύννεφο» μαύρο. Ο κόσμος ήξερε πως στην χώρα αυτή τα «σύννεφα» δε μένουν πολύ. Λίγο καιρό στέκονται μα δεν αντέχουν και στο τέλος φεύγουν γι’ αλλού. Κανείς δεν σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό. Κανείς δεν είδε πως το «σύννεφο» είχε απλωθεί. Είχε κρύψει τον ήλιο. «Δε μπορεί, θα φύγει» έλεγαν όλοι. Μα το «σύννεφο» παιδί μου, έμεινε πάνω από τη χώρα αυτή. Ήταν μαύρο και πυκνό, δεν άφηνε τον ήλιο να φανεί. Ο κόσμος αποκτούσε στο βλέμμα του το χρώμα αυτού του μαύρου «σύννεφου». Ο ήλιος πάλευε να βγει και πάλι, μα το «σύννεφο» ήταν τόσο πυκνό που ο καημένος έδειχνε τόσο αδύναμος. Οι άνθρωποι αυτής της χώρας, είχαν τον ήλιο πηγή ενέργειας και δύναμης και χαμόγελου. Τώρα τα μάτια κοιτούν χαμηλά και το «χαμόγελο» έχει καιρό να φανεί στα πρόσωπά τους. Δεν κοιτούν ουρανό πια γιατί δεν θέλουν να βλέπουν το μαύρο «σύννεφο». Στην χώρα αυτή όλοι μιλούσαν για ένα παρελθόν σπουδαίο, γεμάτο επιτεύγματα, τραγουδισμένα σε όλον τον κόσμο. Ιστορία γεμάτη σπουδαίους ανθρώπους που έφτιαξαν το δικό τους παρόν, για να γίνει της χώρας το αξιοθαύμαστο παρελθόν και οδηγός για το μέλλον της. Όμως το «σύννεφο» έφερε ανθρώπους σκοτεινούς παιδί μου, που έβαλαν στο ντουλάπι το παρελθόν και αποφάσισαν να φτιάξουν το δικό τους παρόν. Παρόν  όμως που έχει χρώμα μαύρο. Κάτι που έχει καταβάλει την ψυχή των ανθρώπων αυτής της χώρας. Φτιάχνουν το δικό τους παρόν χωρίς σκέψη για το μετά. Και οι άνθρωποι αυτής της χώρας έπαψαν να βλέπουν το μέλλον. Κοιτούσαν μπροστά μα το «σύννεφο» δεν τους άφηνε να δουν. Μαύρισε μαζί με το «σύννεφο» και η ψυχή των ανθρώπων για το χαμένο μέλλον τους. Αυτή η χώρα γιέ μου έχει περάσει μαυρίλες, έχει περάσει σκοτάδια, έχει ζήσει εφιάλτες και «εφιάλτες». Όμως γιέ μου πάντα στο τέλος είχε καταφέρει να βγάλει από πάνω της αυτό το μαύρο «σύννεφο». Πάλεψε και πάλι έφερε τον ήλιο ψηλά να λάμπει στον ουρανό της. Γι’ αυτό γιέ μου σ’ «έφερα» σ’ αυτή τη χώρα, για να μάθεις να σηκώνεσαι όταν πέφτεις. Για να μάθεις να παλεύεις να φέρεις τον ήλιο και πάλι μπροστά από τα μαύρα «σύννεφα». Μη μου κρατήσεις κακία για την χώρα αυτή, θα καταλάβεις πως το μεγαλείο της κρύβεται στο λαό της και πάνω απ’ όλα στην ιστορία της που ποτέ δεν λέει ψέματα γιέ μου.