"...Πρέπει να πείσω τον γιο μου πως κάποιος καλός λόγος θα υπάρχει που τον φέραμε στη ζωή. Θα πρέπει να του αποδείξω πως δεν γεννήθηκε επειδή έτσι προστάζει η παράδοση, αγόρι + κορίτσι = σχέση, άντρας + γυναίκα = γάμος, γάμος = παιδί. Αλλά τον φέραμε στη ζωή για κάτι άλλο, που είναι ωραίο, που έχει νόημα, που έχει σκοπό. Πρέπει να του δείξω πως τα πράγματα είναι καλά και πως εκείνος δεν θα έχει πρόβλημα, ναι αλλά άμα του το πω αυτό μπορεί να του έρθει η αλήθεια πιο βαριά. Όχι, όχι, θα του πω πως η ζωή είναι ωραία, πως είναι σαν ένας κήπος με λουλούδια σαν της γιαγιάς το σπίτι και πως έχει δέντρα με φρούτα και ποταμάκι που πετάμε πέτρες, σαν του παππού το εξοχικό. Θα του πω πως ο μπαμπάς και η μαμά, θα είναι πάντα εδώ για εκείνον. Θα του πω επίσης, πως τα λεφτά δεν φέρνουν ευτυχία, πως το χαμόγελο είναι ζωή, πως σε μια αγκαλιά χωράει ολόκληρος ο κόσμος. Θα του δείξω παλιές φωτογραφίες και θα τον κάνω να γελά με τα σχόλια μου, θα του πω πως θα πάμε στο γήπεδο μαζί και πως θα τραγουδήσουμε παρέα. Θα του δείξω πως όλα πάνε καλά και θα κρύψω τους φόβους μου βαθιά μέσα μου, να μην τους βρει. Θα κρύψω τις αγωνίες μου για εκείνον, για να μην πιεστεί. Θα κρύψω...
- μπαμπά τι κάνεις;
- ε, να...μονολογώ καρδιά μου
- γιατί μονολογείς μπαμπά;
-... δεν ξέρω ψυχή μου, βλέπεις ο μπαμπάς, είναι κάποιες φορές που... που... που δεν τα ξέρει όλα.
- μπαμπά μη φοβάσαι, εγώ θα σε πάρω αγκαλιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου